Pietas

Η Pietas, που μεταφράζεται με διάφορους τρόπους ως "καθήκον", "θρησκευτικότητα" ^[1] ή "ευλαβής συμπεριφορά",^[2] "πίστη",^[3] "αφοσίωση" ή "παραδοσιακή ευσέβεια", ήταν μια από τις κύριες αρετές μεταξύ των αρχαίων Ρωμαίων. Ήταν η διακριτική αρετή του ιδρυτή ήρωα Αινεία, ο οποίος συχνά είχε το επίθετο Pius ("ευλαβής") σε όλο το έπος της Αινειάδας του Βιργιλίου. Η ιερή φύση της pietas προσωποποιήθηκε στην Pietas, μια θεά που συχνά απεικονίζεται σε ρωμαϊκά νομίσματα. Το ελληνικό ισοδύναμο είναι η εὐσέβεια.^{[4]: 864–865} 

Ο Κικέρων όρισε την pietas ως την αρετή «που μας νουθετεί να κάνουμε το καθήκον μας απέναντι στη χώρα μας ή στους γονείς μας ή σε άλλους συγγενείς αίματος». Ο άνθρωπος που κατείχε την pietas «εκτελούσε όλα τα καθήκοντά του απέναντι στη θεότητα και στους συνανθρώπους του πλήρως και από κάθε άποψη», όπως το περιέγραψε ο κλασικός μελετητής του 19ου αιώνα Γκέοργκ Βισόβα. Ο Κικέρων προτείνει οι άνθρωποι να έχουν επίγνωση της τιμής τους, και πρέπει πάντα να προσπαθούν να υψώνουν την τιμή των άλλων με αξιοπρεπή έπαινο. Επιπλέον, ο έπαινος, ο θαυμασμός και οι τιμητικές ενέργειες πρέπει να είναι πέρα από κάθε επιθυμία κάποιου, και οι πράξεις και τα λόγια πρέπει να επιλέγονται σε σχέση με φίλους, συναδέλφους, οικογένεια ή συγγενείς αίματος. Ο Κικέρων περιγράφει τη νεολαία στην αναζήτηση της τιμής: «Πόσο λαχταρούν τον έπαινο! Τι κόπους δεν θα κάνουν, για να σταθούν σταθερά ανάμεσα στους συνομηλίκους τους! Πώς θα θυμούνται εκείνους που τους έδειξαν καλοσύνη, και πόσο πρόθυμοι να το ανταποδώσουν!

Η πρώτη καταγεγραμμένη χρήση της λέξης pietas στα αγγλικά εμφανίζεται στο βιβλίο του Άνσελμ Μπέυλυ Η Συμμαχία της Μουσικής, της Ποίησης και της Ρητορικής, που δημοσιεύτηκε το 1789.^{[5] [verification needed]}